ขี้ผึ้งพาราฟินได้มาจากปิโตรเลียมโดยการล้างไขน้ำมันหล่อลื่นชนิดเบา ผลิตครั้งแรกในปี 1830 โดย Carl Reichenbach ในเยอรมนี และเป็นการระลึกถึงความก้าวหน้าที่สำคัญของเทคโนโลยีการทำเทียน เนื่องจากการเผาไหม้ของเทียนนั้นสะอาดกว่า สม่ำเสมอกว่าเทียนไข และถูกกว่าในการผลิต ในขั้นต้น ขี้ผึ้งพาราฟินมีจุดหลอมเหลวต่ำ อย่างไรก็ตาม การเติมกรดสเตียริกในภายหลังได้แก้ปัญหานี้ การผลิตไขพาราฟินเฟื่องฟูในช่วงต้น ศตวรรษ ที่ 20 จากการเพิ่มขึ้นของอุตสาหกรรมการบรรจุเนื้อสัตว์และน้ำมัน ซึ่งสร้าง พาราฟิน และกรดสเตียริกเป็นผลพลอยได้ วัตถุดิบตั้งต้นของพาราฟินคือ ไขหย่อน ซึ่งเป็นส่วนผสมของน้ำมันและไข และเป็นผลพลอยได้จากการกลั่นน้ำมันหล่อลื่น ประการแรก น้ำมันจะถูกขจัดออก (ขจัดน้ำมันหรือขจัดแว็กซ์) ออกจากแว็กซ์ที่หย่อนและแยกออกจากกันโดยการตกผลึก โดยทั่วไป ไขหย่อนจะถูกให้ความร้อนผสมกับตัวทำละลาย เช่น คีโตน แล้วทำให้เย็นลง จากนั้นขี้ผึ้งจะตกผลึกออกจากสารละลายและน้ำมันยังคงอยู่ก่อนที่ส่วนผสมจะถูกกรองออกเป็นสองกระแส