การค้นพบใหม่นี้มีความเกี่ยวข้องอย่างยิ่งต่อความเข้าใจของเราเกี่ยวกับการหมุนเวียนของสารอาหารในมหาสมุทรใต้ ที่นั่นถือว่าน้ำอุดมไปด้วย สารอาหาร เช่น ไนโตรเจนและฟอสฟอรัส แต่ขาดธาตุเหล็ก ด้วยเหตุผลนี้ แพลงก์ตอนพืช พืชในมหาสมุทร ฐานของพีระมิดอาหารโลก และแหล่งกักเก็บคาร์บอนไดออกไซด์ที่สำคัญ จึงไม่เติบโตจนถึงศักยภาพสูงสุด "ข้อจำกัดของธาตุเหล็ก" นี้เป็นหัวข้อของโครงการวิศวกรรมธรณีก่อนหน้านี้เพื่อแยกก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ออกจากชั้นบรรยากาศโดยการหว่านมหาสมุทรด้วยธาตุเหล็ก ผลลัพธ์ของ Hawkings และเพื่อนร่วมงานของเขาสอดคล้องกับการสังเกตปริมาณธาตุเหล็กและแพลงตอนพืชที่สูงขึ้นในบริเวณใกล้เคียงกับแผ่นน้ำแข็งแอนตาร์กติก ผลลัพธ์ของพวกเขาชี้ให้เห็นว่าแผ่นน้ำแข็งอาจให้ปุ๋ยแก่บริเวณชายฝั่งของมหาสมุทรใต้โดยธรรมชาติโดยการให้ธาตุเหล็กแก่แพลงก์ตอนพืช สิ่งนี้อาจเปลี่ยนแปลงได้ในระดับใดและอย่างไรในอนาคตด้วยภาวะโลกร้อนยังคงเป็นคำถามเปิดสำหรับการวิจัยเพิ่มเติม บนเส้นทางแห่งขีดจำกัดของชีวิต ฮอว์คิงส์และผู้ร่วมงานของเขาได้ตรวจสอบธาตุต่างๆ 17 ชนิด "แต่ละสิ่งเหล่านี้บอกเล่าเรื่องราวของตัวเองและเราทำงานเหมือนนักสืบโดยพยายามสร้างเรื่องราวโดยรวมที่สอดคล้องกันจากข้อมูลทั้งหมด" นักธรณีวิทยากล่าว "เราสนใจที่จะสำรวจขีดจำกัดของสิ่งมีชีวิตบนโลกในแง่ของความพร้อมของพลังงานและสารอาหาร และสิ่งนี้ช่วยบอกเราถึงส่วนหนึ่งของเรื่องราวนั้น เราเพิ่งเริ่มเข้าใจถึงความสำคัญของมวลน้ำแข็งขนาดใหญ่เหล่านี้ในบริบทนี้ หวังว่าการวิจัยของเราจะช่วยในการเริ่มต้นตอบคำถามทางวิทยาศาสตร์ที่สำคัญหลายข้อซึ่งรวมถึงอิทธิพลของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ: วัฏจักรชีวธรณีเคมีเหล่านี้จะเปลี่ยนไปอย่างไรหากน้ำแข็งละลายมากขึ้นสิ่งนี้จะปล่อยธาตุติดตามมากขึ้นเรื่อย ๆ หรือกระบวนการเหล่านี้จะช้าลงหรือไม่ นอกจากนี้, ผู้ทำงานร่วมกันและหัวหน้าโครงการ SALSA จอห์น พริสคู ชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของงานสหวิทยาการสำหรับการค้นพบทางวิทยาศาสตร์: "เอกสารนี้ตัดกันหลายสาขาวิชาและแสดงให้เห็นถึงพลังของความร่วมมือระหว่างประเทศ ผลลัพธ์ในต้นฉบับนี้ได้เปลี่ยนมุมมองของเราว่าแผ่นน้ำแข็งขั้วโลกมีอิทธิพลต่อระบบโลกอย่างไร "