นอกจากนี้ ข้อมูลยังแสดงให้เห็นว่าการวิ่งเหยาะๆ ให้ประโยชน์ในการรอดชีวิตตามอายุที่ 6.2 ปีในผู้ชาย และ 5.6 ปีในผู้หญิง การวิเคราะห์เพิ่มเติมเกี่ยวกับปริมาณการออกกำลังกาย วิ่งเหยาะๆ ที่ทำโดยนักวิ่งจ็อกเกอร์ในการศึกษาได้เผยให้เห็นเส้นโค้งรูปตัวยูสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างเวลาที่ใช้ในการออกกำลังกายและอัตราการเสียชีวิต ผู้วิจัยพบว่าระหว่างหนึ่งชั่วโมงถึงสองชั่วโมงครึ่งต่อสัปดาห์ ดำเนินการมากกว่าสองถึงสามครั้ง ให้ประโยชน์สูงสุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อดำเนินการในจังหวะที่ช้าหรือเฉลี่ย Schnohr กล่าวว่า "ความสัมพันธ์นี้ดูเหมือนกับการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาก อัตราการเสียชีวิตจะลดลงในผู้ที่รายงานการวิ่งจ๊อกกิ้งระดับปานกลาง มากกว่าผู้ที่ไม่ได้วิ่งหรือผู้ที่ออกกำลังกายอย่างหนัก" Schnohr กล่าว ก้าวในอุดมคติสามารถทำได้โดยพยายามรู้สึกหายใจไม่ออกเล็กน้อย “คุณควรตั้งเป้าหมายให้รู้สึกหายใจโล่งๆ หน่อย แต่ไม่หอบมาก” เขาแนะนำ Schnohr กล่าวว่าการวิ่งจ๊อกกิ้งมีประโยชน์ต่อสุขภาพหลายประการ ช่วยเพิ่มการดูดซึมออกซิเจน, เพิ่มความไวของอินซูลิน, ปรับปรุงโปรไฟล์ไขมัน (เพิ่ม HDL และลดไตรกลีเซอไรด์), ลดความดันโลหิต, ลดการรวมตัวของเกล็ดเลือด, เพิ่มกิจกรรมละลายลิ่มเลือด, ปรับปรุงการทำงานของหัวใจ, ความหนาแน่นของกระดูก, การทำงานของภูมิคุ้มกัน, ลดเครื่องหมายการอักเสบ, ป้องกันโรคอ้วน และ ปรับปรุงการทำงานด้านจิตใจ Schnohr กล่าวว่า "สภาพจิตใจที่ดีขึ้นอาจเป็นผลมาจากข้อเท็จจริงที่ว่าผู้คนมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมมากขึ้นเมื่อพวกเขาออกไปวิ่งจ๊อกกิ้ง" Schnohr กล่าว