Spitfire หรือที่เรียกว่า Supermarine Spitfire เครื่องบินขับไล่ที่นั่งเดี่ยวของอังกฤษที่ผลิตกันอย่างแพร่หลายและมีความสำคัญทางยุทธศาสตร์มากที่สุดในสงครามโลกครั้งที่สอง เครื่องบินสปิตไฟร์มีชื่อเสียงจากการคว้ารางวัลเกียรติยศในสมรภูมิบริเตน (พ.ศ. 2483–41) พร้อมกับเครื่องบินเฮอริเคนหาบเร่ ประจำการในโรงละครทุกแห่งของสงคราม และผลิตในรุ่นต่างๆ มากกว่าเครื่องบินลำอื่นๆ ของอังกฤษSpitfire ได้รับการออกแบบโดย Reginald Mitchell จาก Supermarine Ltd. เพื่อตอบสนองต่อข้อกำหนดของกระทรวงการบินในปี 1934 เครื่องบินรบ ที่เรียกร้องให้มีเครื่องบินขับไล่สมรรถนะสูงพร้อมอาวุธยุทโธปกรณ์ที่ติดตั้งปีกขนาด 0.303 นิ้ว (7.7 มม.) แปดกระบอก เครื่องบินลำนี้เป็นทายาทสายตรงของชุดเครื่องบินลอยน้ำที่ออกแบบโดย Mitchell เพื่อแข่งขันชิงถ้วยรางวัล Schneider Trophy ในช่วงปี 1920 หนึ่งในนักแข่งเหล่านี้ S.6 สร้างสถิติโลกด้วยความเร็ว 357 ไมล์ (574 กม.) ต่อชั่วโมงในปี 2472 ออกแบบโดยใช้เครื่องยนต์ Rolls-Royce PV-12 12 สูบ 12 สูบ ระบายความร้อนด้วยของเหลว (ต่อมา) ขนานนามเมอร์ลิน) เครื่องบินสปิตไฟร์บินครั้งแรกในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2478 มีสมรรถนะและลักษณะการบินที่ยอดเยี่ยม และการส่งมอบให้กับฝูงบินปฏิบัติการของกองทัพอากาศ (RAF) เริ่มขึ้นในฤดูร้อนปี พ.ศ. 2481 การออกแบบที่รุนแรงกว่าพายุเฮอริเคน เครื่องบินสปิตไฟร์มี โครงสร้างอะลูมิเนียมผิวตึงและปีกทรงรีที่สง่างามพร้อมฟอยล์อากาศบาง ซึ่งเมื่อใช้ร่วมกับซูเปอร์ชาร์จเจอร์สองขั้นตอนที่มีประสิทธิภาพของ Merlin ทำให้มีสมรรถนะที่ยอดเยี่ยมในระดับความสูงที่สูง