ในบางกรณี โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับการย้ายถิ่นข้ามชาติหรือการขยายอาณานิคม ชาติพันธุ์มีความเชื่อมโยงกับสัญชาติ นักมานุษยวิทยาและนักประวัติศาสตร์ ตามความเข้าใจสมัยใหม่เกี่ยวกับชาติพันธุ์ตามที่เสนอโดยเออร์เนสต์ เกลล์เนอร์ และเบเนดิกต์ แอนเดอร์สัน มองว่าประชาชาติและชาตินิยมกำลังพัฒนาพร้อมกับการผงาดขึ้นของระบบรัฐสมัยใหม่ในศตวรรษที่ 17 พวกเขาถึงจุดสูงสุดในการเกิดขึ้นของ "รัฐชาติ" ซึ่งเขตแดนสันนิษฐานของประเทศนั้นประจวบเหมาะ (หรือประจวบเหมาะ) กับเขตแดนของรัฐ ดังนั้น ในตะวันตก ความคิดเรื่องชาติพันธุ์ เช่น  เชื้อชาติ และชาติพัฒนาขึ้นในบริบทของการขยายอาณานิคมของยุโรป เมื่อลัทธิพาณิชยกรรมและทุนนิยมกำลังส่งเสริมการเคลื่อนย้ายของประชากรทั่วโลกในขณะเดียวกันก็กำหนดขอบเขต ของรัฐ ให้ชัดเจนและเข้มงวดมากขึ้นในศตวรรษที่ 19 โดยทั่วไปแล้วรัฐสมัยใหม่มักแสวงหาความชอบธรรมผ่านการอ้างว่าตนเป็นตัวแทนของ "ชาติ" อย่างไรก็ตาม รัฐชาติมักจะรวมถึงประชากรที่ถูกกีดกันออกจากชีวิตของชาติด้วยเหตุผลใดก็ตาม ดังนั้นสมาชิกของกลุ่มที่ถูกกีดกันจะเรียกร้องการรวมกลุ่มบนพื้นฐานของความเสมอภาคหรือแสวงหาเอกราช บางครั้งถึงขั้นแบ่งแยกทางการเมืองโดยสิ้นเชิงในรัฐชาติของตน [65]ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ เมื่อผู้คนย้ายจากรัฐหนึ่งไปยังอีกรัฐหนึ่ง[66]หรือรัฐหนึ่งยึดครองหรือตั้งรกรากผู้คนเกินขอบเขตของประเทศ กลุ่มชาติพันธุ์ถูกสร้างขึ้นโดยผู้คนที่ระบุว่าเป็นคนชาติหนึ่งแต่อาศัยอยู่ในอีกรัฐหนึ่ง