Kalo เป็น ชื่อภาษาฮาวายของเผือก พืชในท้องถิ่นมีบทบาทสำคัญในวัฒนธรรมและตำนานของ ฮาวาย ทาโรเป็นวัตถุดิบ ดั้งเดิม ของอาหารพื้นเมืองของฮาวาย การใช้เผือกบางอย่าง ได้แก่ปอยเผือกโต๊ะ (นึ่งและเสิร์ฟเหมือนมันฝรั่ง) เผือกแผ่น และ ใบ ลูเลา (สำหรับทำเลาเลา ) ในฮาวาย kalo ทำฟาร์มภายใต้สภาพพื้นที่แห้งแล้งหรือพื้นที่ชุ่มน้ำ การทำไร่เผือกมีความท้าทายเนื่องจากความยากลำบากในการเข้าถึงน้ำจืด Kalo มักปลูกใน "ทุ่งสระน้ำ" ที่รู้จักกันในชื่อloʻi พื้นที่แห้งแล้งทั่วไปหรือพันธุ์ "ที่ดอน" (พันธุ์ที่ปลูกในนาที่มีน้ำขังแต่ไม่ถูกน้ำท่วม) ได้แก่Lehua maoliและbun longซึ่งรู้จักกันแพร่หลายในชื่อ "เผือกจีน" บุญยาวใช้สำหรับทำ เผือก  ทอด Dasheen (เรียกอีกอย่างว่า "เอโดะ") เป็นพื้นที่แห้งแล้งอีกชนิดหนึ่งที่ปลูกเพื่อใช้เป็นเหง้าหรือเป็นไม้ประดับ อาหารฮาวายร่วมสมัยประกอบด้วยพืชหัวหลายชนิดโดยเฉพาะมันเทศและคาโล บริการสถิติการเกษตรของฮาวายระบุว่าการผลิตคาโลเฉลี่ย 10 ปีอยู่ที่ประมาณ 6.1 ล้านปอนด์ (2,800 ตัน) อย่างไรก็ตาม การผลิตเผือกในปี 2546 ทำได้เพียง 5 ล้านปอนด์ (2,300 ตัน) ซึ่งต่ำที่สุดนับตั้งแต่เริ่มเก็บบันทึกในปี 2489 ต่ำสุดก่อนหน้านี้ (2540) อยู่ที่ 5.5 ล้านปอนด์ (2,500 ตัน)