มีข้อถกเถียงเกี่ยวกับความเป็นสากลในการผลิตกลิ่นกำมะถัน เช่นเดียวกับความสามารถในการตรวจจับกลิ่นดังกล่าว เดิมที เชื่อกันว่าเป็นเพราะบางคนย่อยหน่อไม้ฝรั่งแตกต่างจากคนอื่นๆ ดังนั้นบางคนจึงขับปัสสาวะที่มีกลิ่นออกมาหลังจากรับประทานหน่อไม้ฝรั่ง และคนอื่นๆ ก็ไม่ทำเช่นนั้น ในช่วงทศวรรษที่ 1980 การศึกษาสามชิ้นจากฝรั่งเศสจีน และอิสราเอลตีพิมพ์ผลลัพธ์ที่แสดงว่าการผลิตปัสสาวะที่มีกลิ่นฉุนจากหน่อไม้ฝรั่งเป็นลักษณะทั่วไปของมนุษย์ การศึกษาของอิสราเอลพบว่าจากอาสาสมัคร 307 คน ผู้ที่ได้กลิ่น "ปัสสาวะหน่อไม้ฝรั่ง" สามารถตรวจพบสิ่งนี้ในปัสสาวะของใครก็ตามที่รับประทาน หน่อไม้ฝรั่ง  แม้ว่าผู้ที่ผลิตหน่อไม้ฝรั่งจะตรวจไม่พบก็ตาม การศึกษาปี 2010 พบความแปรผันของทั้งการผลิตปัสสาวะที่มีกลิ่นและความสามารถในการตรวจจับกลิ่น แต่พบว่าไม่สัมพันธ์กันแน่นแฟ้น คนส่วนใหญ่มักคิดว่าผลิตสารประกอบที่มีกลิ่นหลังจากรับประทานหน่อไม้ฝรั่ง แต่ความสามารถที่แตกต่างกันของบุคคลต่างๆ ในการตรวจจับกลิ่นเมื่อเจือจางเพิ่มขึ้น บ่งชี้ถึงความไวจำเพาะที่กำหนดโดยพันธุกรรม ในปี 2010 บริษัท23andMeได้เผยแพร่ผลการศึกษาความสัมพันธ์ทั่วทั้งจีโนมว่าผู้เข้าร่วม "เคยสังเกตเห็นกลิ่นแปลกๆ เมื่อ ฉี่หลังจากกินหน่อไม้ฝรั่ง" หรือไม่ การศึกษานี้ชี้ให้เห็นsingle-nucleotide polymorphism (SNP) ในกลุ่มของยีนรับกลิ่นที่เกี่ยวข้องกับความสามารถในการตรวจจับกลิ่น แม้ว่า SNP นี้ไม่ได้อธิบายความแตกต่างทั้งหมดในการตรวจจับระหว่างบุคคล แต่ก็สนับสนุนทฤษฎีที่ว่าความแตกต่างทางพันธุกรรมเกิดขึ้นในตัวรับกลิ่นที่ทำให้ผู้คนไม่สามารถดมกลิ่นเหล่านี้ได้