ในช่วงฤดูแล้ง ต้นไม้จะผลิใบหมด ในช่วงเวลานี้ เส้นรอบวงของลำต้นจะหดตัวประมาณ 2-3 ซม. และปริมาณน้ำของลำต้นจะลดลงประมาณ 10% การทิ้งใบไม้ในช่วงฤดูแล้งทำเพื่อป้องกันการสูญเสียน้ำผ่านการคายน้ำออกจากปากใบซึ่งจะทำให้ศักยภาพของน้ำในเนื้อเยื่อหลอดเลือดลดลงต่ำเกินไปและดึงน้ำออกจากแวคิวโอลในเซลล์พาเรงคิมา สิ่งนี้จะนำไปสู่เซลล์พาเรงคิมาซึ่งเป็นส่วนประกอบส่วนใหญ่ของลำต้นและกิ่งก้าน เพื่อทำลายต้นไม้ด้วยพลาสโมไลซ์ น้ำในเซลล์กักเก็บมีความสำคัญทางโครงสร้าง ซึ่งจะจำกัดความสามารถในการใช้ปริมาณน้ำที่กักเก็บไว้จำนวนมากในช่วงฤดูแล้ง ต้นเบาบับ มีปริมาณน้ำและพาเรงคิมาสูงกว่าต้นไม้ส่วนใหญ่มาก ซึ่งช่วยให้พวกมันเติบโตได้ขนาดใหญ่มากโดยใช้พลังงานน้อยลง พาเรงคิมาคือเซลล์เนื้อเยื่ออ่อนของพืชที่ใช้กันทั่วไปในการกักเก็บน้ำในสายพันธุ์ที่ทนแล้งอื่นๆ เช่น กระบองเพชรและไม้อวบน้ำ การไหลของน้ำจากเนื้อเยื่อหลอดเลือดเข้าสู่เซลล์เนื้อเยื่อที่ใจกลางของต้นไม้ด้วยความช่วยเหลือของไอออนที่ถูกขนส่งอย่างแข็งขัน ไอออนฟลักซ์ที่เข้าสู่เซลล์จะเลื่อนระดับความเข้มข้นทำให้น้ำไหลเข้าสู่เซลล์เพื่อกักเก็บในระยะยาว