ในแมลงสาบ จิ้งหรีด และตั๊กแตนการกระตุ้นทางกลของปากมดลูกทางทวารหนัก เป็นที่รู้กันว่ามีความรู้สึกของเส้นผมปกคลุมอยู่ ทำให้เกิดพฤติกรรมหลบเลี่ยง ในสัตว์ที่ก่อนหน้านี้ไม่ถูกรบกวน พฤติกรรมนี้มักจะเกี่ยวข้องกับการเตะขาหลังอย่างรวดเร็ว มักจะนำหน้าด้วยการเคลื่อนไหวของหนวดและตามด้วยการเคลื่อนตัวไปข้างหน้า ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับภายในด้วยสภาพและในสภาวะก่อนหน้านี้ สัตว์อาจตอบสนองด้วยการดูแล Cerci และส่วนของช่องท้อง โดยการหันไปหาแหล่งกระตุ้น หรือโดยเริ่มกิจกรรมการเกี้ยวพาราสีและมีเพศสัมพันธ์ ดังที่แสดงไว้สำหรับจิ้งหรีดในรูปที่21 ( ฮูเบอร์, 1965b ).   ความรู้ทั่วไปเรื่องแมลงกระชอน   กล่าวอีกนัยหนึ่ง พฤติกรรมการหลีกเลี่ยงเป็นเพียงการตอบสนองเดียวจากรูปแบบการเคลื่อนไหวที่หลากหลายซึ่งกระตุ้นโดยการกระตุ้นธัญพืช อย่างน้อยในจิ้งหรีดตัวผู้ การเกิดขึ้นของมันสัมพันธ์กับสภาวะไม่ตอบสนอง ซึ่งมักพบเห็นได้บ่อยที่สุดในกรณีที่ไม่มีตัวอสุจิ พฤติกรรมหลีกเลี่ยงนี้สามารถระงับได้เฉพาะเจาะจงหรือร่วมกับเหตุการณ์พฤติกรรมอื่น ๆ โดยการกระตุ้นด้วยไฟฟ้าของหลายตำแหน่งภายในโปรโตซีรีบรัม