ว่านหางจระเข้เป็นพืชที่มีลักษณะคล้ายกระบองเพชรที่เติบโตในสภาพอากาศร้อนและแห้ง มีการเพาะปลูกในภูมิภาคกึ่งเขตร้อนทั่วโลก รวมถึงพื้นที่ชายแดนทางใต้ของเท็กซัส นิวเม็กซิโก แอริโซนา และแคลิฟอร์เนีย ในอดีต ว่านหางจระเข้ถูกนำมาใช้กับสภาพผิว และคิดว่าจะช่วยปรับปรุงศีรษะล้านและส่งเสริมการสมานแผล ว่านหางจระเข้ใช้เฉพาะที่ (ใช้กับผิวหนัง) และรับประทาน ประโยชน์ของว่านหางจระเข้ การใช้ว่านหางจระเข้เฉพาะที่นั้นได้รับการส่งเสริมสำหรับสิว ไลเคนพลานัส (ผื่นคันมากที่ผิวหนังหรือในปาก) พังผืดในช่องปากในช่องปาก โรคปากไหม้ แผลไหม้ และพิษของผิวหนังที่เกิดจากรังสี การใช้ว่านหางจระเข้ทางปากได้รับการส่งเสริมสำหรับการลดน้ำหนัก โรคเบาหวาน โรคตับอักเสบ และโรคลำไส้อักเสบ (กลุ่มอาการที่เกิดจากการอักเสบของลำไส้ ซึ่งรวมถึงโรคโครห์นและลำไส้ใหญ่อักเสบเป็นแผล)