แม้จะมีความมุ่งมั่นในการสร้างความยืดหยุ่น รับมือกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และสร้างเส้นทางการพัฒนาที่ยั่งยืน แต่ทางเลือกทางสังคม การเมือง และเศรษฐกิจในปัจจุบันกำลังทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม สิ่งนี้ไม่เพียงแต่เป็นอันตรายต่อความสำเร็จของ Sendai Framework สำหรับการลดความเสี่ยงจากภัยพิบัติปี 2015–2030 เท่านั้นแต่ยังเป็นอุปสรรคต่อความคืบหน้าในการบรรลุข้อตกลงปารีสและ เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGs)ที่กำหนดไว้ใน Transforming our World the 2030 Agenda for Sustainable Development หากต้องการเปลี่ยนหลักสูตร จำเป็นต้องมีแนวทางใหม่ๆ สิ่งนี้จะต้องมีการเปลี่ยนแปลงในสิ่งที่ระบบการกำกับดูแลให้คุณค่าและวิธีทำความเข้าใจและจัดการกับความเสี่ยงที่เป็นระบบ ทำสิ่งเดียวกันมากขึ้นจะไม่เพียงพอ การสร้างความเสี่ยงอยู่เหนือการลดความเสี่ยง ภัยพิบัติ การสูญเสียทางเศรษฐกิจ และความเปราะบางที่อยู่เบื้องหลังซึ่งก่อให้เกิดความเสี่ยง เช่น ความยากจนและความเหลื่อมล้ำ กำลังเพิ่มขึ้น เช่นเดียวกับที่ระบบนิเวศและชีวมณฑลกำลังเสี่ยงต่อการล่มสลาย ระบบทั่วโลกมีการเชื่อมต่อกันมากขึ้น ดังนั้นจึงมีความเสี่ยงมากขึ้นในแนวความเสี่ยงที่ไม่แน่นอน โควิด-19 แพร่กระจายไปทั่วทุกมุมโลกอย่างรวดเร็วและไม่หยุดยั้ง และความเสี่ยงระดับโลก เช่น การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศกำลังส่งผลกระทบอย่างมากในทุกท้องถิ่น ผลกระทบทางอ้อมและต่อเนื่องอาจมีนัยสำคัญ