ผลการวิจัยพบว่า FUI แสดงให้เห็นแนวโน้มที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในทะเลสาบชิงไห่ตั้งแต่ปี 2529 ถึง 2547 และมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญตั้งแต่ปี 2547 ถึง 2563 ซึ่งสอดคล้องกับความผันแปรของระดับน้ำในทะเลสาบชิงไห่ ระดับน้ำ อุณหภูมิของน้ำ ปริมาณน้ำฝน และการไหลบ่ามีความสัมพันธ์อย่างมากกับการเปลี่ยนแปลงของ FUI (ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่าง 0.65–0.78) ปริมาณน้ำฝนและอุณหภูมิของน้ำที่เพิ่มขึ้นอย่างมากหลังจากปี 2547 อาจเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้สีของน้ำในทะเลสาบชิงไห่เพิ่มขึ้นในระยะเปลี่ยนผ่าน สิ่งนี้สะท้อนให้เห็นถึงรูปแบบการตอบสนองแบบหนึ่งของคุณภาพน้ำในทะเลสาบต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ที่ราบสูงทิเบต (TP) ทะเลสาบชิงไห่ และพื้นที่โดยรอบเรียกว่า ขั้วโลกที่สาม ของโลก ซึ่งมีทะเลสาบจำนวนมากกระจายอยู่ทั่วไปและหนาแน่น ( อา. et al., 2018 ) เนื่องจากสภาพแวดล้อมที่รุนแรงบน TP ทะเลสาบในภูมิภาคจึงไม่ค่อยได้รับผลกระทบจากกิจกรรมของมนุษย์ และเป็นที่รู้จักในฐานะผู้พิทักษ์และตัวบ่งชี้การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ( Zhu et al., 2019 ) อุณหภูมิของที่ราบสูงทิเบตเพิ่มขึ้นในอัตรา 0.46 °C/ทศวรรษ ในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา ซึ่งสูงกว่าอัตราทั่วโลกถึง 1.5 เท่า ( Zhang et al., 2013 ) อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นช่วยเร่งการละลายของธารน้ำแข็ง