ที่เสียหายเริ่มต้นจากการหลอมรวมเซลล์ดาวเทียมเข้าด้วยกันและไปยังเส้นใยกล้ามเนื้อ ซึ่งมักนำไปสู่การเพิ่มพื้นที่หน้าตัดของเส้นใยกล้ามเนื้อหรือการเจริญมากเกินไป เซลล์ดาวเทียมมีนิวเคลียสเดียวและสามารถทำซ้ำได้โดยการแบ่ง ขณะที่เซลล์ดาวเทียมเพิ่มจำนวนขึ้น บางส่วนยังคงเป็นออร์แกเนลล์บนเส้นใยกล้ามเนื้อซึ่งส่วนใหญ่สร้างความแตกต่าง (เซลล์กระบวนการผ่านเมื่อพวกมันเติบโตเป็นเซลล์ปกติ) และหลอมรวมกับเส้นใยกล้ามเนื้อเพื่อสร้างโปรตีนกล้ามเนื้อใหม่ (หรือ myofibrils) และ/หรือซ่อมแซมเส้นใยที่เสียหาย ดังนั้น myofibrils ของเซลล์กล้ามเนื้อจะเพิ่มความหนาและจำนวน หลังจากหลอมรวมกับเส้นใย มวลกล้ามเนื้อ แล้ว เซลล์บริวารบางส่วนจะทำหน้าที่เป็นแหล่งนิวเคลียสใหม่เพื่อเสริมเส้นใยกล้ามเนื้อที่กำลังเติบโต ด้วยนิวเคลียสเพิ่มเติมเหล่านี้ เส้นใยกล้ามเนื้อสามารถสังเคราะห์โปรตีนได้มากขึ้น และสร้างเส้นใยกล้ามเนื้อลายที่หดตัวมากขึ้น ซึ่งเรียกว่าแอกตินและไมโอซินในเซลล์กล้ามเนื้อโครงร่าง เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่ามีเซลล์ดาวเทียมจำนวนมากที่เกี่ยวข้องกับเส้นใยกล้ามเนื้อกระตุกช้า เมื่อเทียบกับเส้นใยกล้ามเนื้อกระตุกเร็วภายในกล้ามเนื้อเดียวกัน