คุณสมบัติเหล่านี้มีค่ามากในแง่วิทยาศาสตร์ในการอนุมานรูปร่างและทิศทางของกล้ามเนื้อแขนขา การสร้างกล้ามเนื้อขึ้นใหม่ในสายพันธุ์ที่สูญพันธุ์นั้นต้องการการอนุรักษ์ฟอสซิลประเภทนี้เป็นพิเศษ แต่ยังต้องมีความเข้าใจที่ดีเกี่ยวกับกายวิภาคของกล้ามเนื้อของสิ่งมีชีวิตที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด อันโตนิโอ บัลเลลล์ กล่าวเสริมว่า ในกรณีของไดโนเสาร์ เราต้องพิจารณาจระเข้และนกสมัยใหม่ ซึ่งรวมตัวกันเป็นกลุ่มที่เราเรียกว่าอาร์คโอซอร์ ซึ่งหมายถึง "สัตว์เลื้อยคลานที่ปกครอง" ไดโนเสาร์เป็นสมาชิกของสายเลือดนี้ที่สูญพันธุ์ไปแล้ว และเนื่องจากความคล้ายคลึงกันทางวิวัฒนาการ เราจึงสามารถเปรียบเทียบกายวิภาคของ กล้ามเนื้อ ในจระเข้และนก และศึกษารอยแผลเป็นที่พวกมันทิ้งไว้บนกระดูกเพื่อระบุและสร้างตำแหน่งของกล้ามเนื้อเหล่านั้นในไดโนเสาร์ ศาสตราจารย์เอมิลี เรย์ฟิลด์ ผู้เขียนร่วมของการศึกษากล่าวว่า การสร้างกล้ามเนื้อประเภทนี้เป็นพื้นฐานในการทำความเข้าใจลักษณะการทำงานของสิ่งมีชีวิตที่สูญพันธุ์ไปแล้ว เราสามารถใช้ข้อมูลนี้เพื่อจำลองการเดินและวิ่งของสัตว์เหล่านี้ด้วยเครื่องมือคำนวณ จากขนาดและทิศทางของกล้ามเนื้อแขนขา ผู้เขียนให้เหตุผลว่าThecodontosaurusค่อนข้างว่องไวและอาจใช้ขาหน้าจับวัตถุแทนการเดิน