นักเรียนส่วนใหญ่ที่สุ่มตัวอย่างระบุว่ามุมมองเชิงสัมพัทธภาพทางศีลธรรมนั้นขึ้นอยู่กับสถานการณ์เพียงอย่างเดียวว่าคนๆ หนึ่งควรโกหก นอกใจ หรือขโมยหรือไม่ ไรท์กล่าว เป็นความเชื่อทั่วไปว่าตราบใดที่พฤติกรรมของเราถูกมองว่าเป็นเครื่องมือในการแสวงหาความสำเร็จส่วนตัวและวัตถุในขณะที่ไม่ขัดขวางการเลือกส่วนตัวของเรา เราก็ยินดีที่จะยอมรับพฤติกรรมโกหก โกง และขโมยจากทั้งตัวเราเองและ ผู้นำของเราเป็นต้นทุนในการทำธุรกิจ ไรท์กล่าว อีกทางหนึ่ง ผู้นำตามลักษณะ นิสัย จะไม่โกหก โกงหรือขโมย และจะไม่อดทนต่อผู้ที่ทำเช่นนั้น เขากล่าวว่านักเรียนที่โกงในโรงเรียนไม่เพียง แต่มีแนวโน้มที่จะโกงในระดับบัณฑิตศึกษาและโรงเรียนวิชาชีพเท่านั้น แต่ยังมีแนวโน้มที่จะมีส่วนร่วมในการดำเนินธุรกิจที่ผิดจรรยาบรรณอีกด้วย สิ่งนี้ให้เหตุผลมากขึ้นว่าทำไมสถาบันอุดมศึกษาจึงควรรวมการพัฒนาจริยธรรมและลักษณะนิสัยไว้ในการเรียนการสอนของพวกเขา ไรท์กล่าว สิ่งสำคัญคือต้องช่วยนักเรียนพัฒนาความตระหนักรู้และทักษะที่จำเป็นในการตัดสินใจเลือกทางศีลธรรมผ่านการพัฒนาจุดแข็งของตัวละคร ไรท์กล่าว ความล้มเหลวโดยรวมของเราในการฝึกฝนความแข็งแกร่งของลักษณะนิสัย เช่น ความอุตสาหะและการควบคุมตนเอง ได้นำเราไปสู่ความพินาศทั้งทางศีลธรรมและการเงิน การยึดอำนาจของรัฐบาลครั้งใหญ่ไม่ใช่คำตอบ แต่การพัฒนาลักษณะนิสัยของแต่ละคนอาจเป็นทางออกที่ได้ผล ในฐานะคณาจารย์ จริยธรรม และความแข็งแกร่งของการพัฒนาอุปนิสัยของนักเรียนของเราควรเป็นส่วนสำคัญของพันธกิจที่ระบุไว้ในการศึกษาระดับอุดมศึกษา