สถานีในยุคแรกๆ เป็นแบบเสาหินที่สร้างและปล่อยเป็นชิ้นเดียว โดยทั่วไปจะมีเสบียงและอุปกรณ์การทดลองทั้งหมด จากนั้นจะมีการเปิดตัวลูกเรือเพื่อเข้าร่วมสถานีและทำการวิจัย หลังจากใช้เสบียงหมดแล้ว สถานีก็ถูกทิ้งร้าง [10] สถานีอวกาศแห่งแรกคือSalyut 1ซึ่งเปิดตัวโดยสหภาพโซเวียตเมื่อวันที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2514 สถานีอวกาศในยุคแรก ๆ ของสหภาพโซเวียตล้วนถูกกำหนดให้เป็น Salyut แต่ในจำนวนนี้มี 2 ประเภทที่แตกต่างกัน ได้แก่ พลเรือนและทหาร สถานีทหารศัลยุทธ 2 ศัลยุทธ 3และศัลยุต 5เรียกอีกอย่างว่าสถานีอัลมาซ สถานีพลเรือนSalyut 6และSalyut 7ถูกสร้างขึ้นโดยมีท่าเรือเทียบท่าสองแห่ง ซึ่งอนุญาตให้ลูกเรือคนที่สองเข้าเยี่ยมชมได้ โดยนำยานอวกาศลำใหม่ไปด้วย สถานีอวกาศ เรือข้ามฟาก Soyuzสามารถใช้เวลา 90 วันในอวกาศ ซึ่งถึงจุดนั้นจำเป็นต้องแทนที่ด้วยยานอวกาศ Soyuz ลำใหม่ [12]สิ่งนี้ทำให้ลูกเรือสามารถประจำสถานีได้อย่างต่อเนื่อง American Skylab (พ.ศ. 2516–2522) ยังติดตั้งพอร์ตเชื่อมต่อสองพอร์ต เช่นเดียวกับสถานีรุ่นที่สอง แต่ไม่มีการใช้พอร์ตพิเศษ การปรากฏตัวของพอร์ตที่สองบนสถานีใหม่อนุญาตให้มีความคืบหน้าจัดหายานพาหนะเพื่อเข้าเทียบท่าที่สถานี หมายความว่าสามารถนำเสบียงใหม่ไปช่วยเหลือภารกิจระยะยาวได้ แนวคิดนี้ได้รับการขยายใน Salyut 7 ซึ่ง เข้าเทียบท่าแบบแข็ง ด้วยเรือลากจูง TKSไม่นานก่อนที่มันจะถูกละทิ้ง นี่เป็นข้อพิสูจน์แนวคิดสำหรับการใช้สถานีอวกาศแบบโมดูลาร์ ศัลยุตยุคหลังอาจถูกมองว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงระหว่างสองกลุ่ม [11]