แต่ประเพณีของไบแซนไทน์และซัสซาเนียนของผ้าไหมทอขนาดใหญ่ยังคงดำเนินต่อไปภายใต้การปกครองของชาวมุสลิม การออกแบบบางอย่างเป็นการเขียนพู่กัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อทำขึ้นเพื่อใช้ปิดหลุมฝังศพ แต่รูปแบบอื่นๆ เป็นแบบอนุรักษ์นิยมของประเพณีก่อนหน้านี้อย่างน่าประหลาดใจ โดยมีรูปสัตว์ขนาดใหญ่จำนวนมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสัญลักษณ์แห่งอำนาจอันยิ่งใหญ่ เช่น สิงโตและนกอินทรี สิ่งเหล่านี้มักถูกล้อมรอบด้วยวงกลมดังที่พบในประเพณีก่อนอิสลาม ศิลปะ ผ้าไหมในยุคแรก ๆ ส่วนใหญ่ได้รับการกู้คืนจากสุสาน และในโบราณวัตถุ ของยุโรป ซึ่งพระธาตุมักถูกห่อด้วยผ้าไหม นักบวชและชนชั้นสูงในยุโรปต่างกระตือรือร้นที่จะซื้อผ้าไหมอิสลามตั้งแต่ยุคแรกๆ และยกตัวอย่าง เช่น ศพของบาทหลวงแห่งตูล ในยุคแรกๆในฝรั่งเศสถูกห่อด้วยผ้าไหมจากเขตBukharaในอุซเบกิสถาน สมัยใหม่ ซึ่งอาจจะเป็นตอนที่ศพถูกฝังในปี 820 ผ้าห่อศพของ St Josseเป็นผ้าซาไมต์ที่มีชื่อเสียง จาก เปอร์เซียตะวันออก ซึ่งแต่เดิมมีรูปแบบคล้ายพรม ช้างเผชิญหน้ากันสองคู่ล้อมรอบด้วยแนวพรมแดนรวมทั้งแถวอูฐและจารึกอักษร คู ฟิกซึ่งวันที่ดูเหมือนจะอยู่ก่อนปี ค.ศ. 961 ผ้าไหมอื่นๆ ใช้สำหรับเสื้อผ้า ผ้าแขวน ผ้าปูโต๊ะบูชา และเสื้อคลุมของโบสถ์ซึ่งมี สูญหายไปเกือบหมด ยกเว้นเสื้อผ้าบางชิ้นผ้าบาติกราชสำนักชวาผ้าไหมของออตโตมันถูกส่งออกน้อยลง และผ้าคาฟตันของราชวงศ์ที่ยังหลงเหลืออยู่มีลวดลายเรขาคณิตที่เรียบง่ายกว่า หลายแบบมี "ลายเสือ" ใต้ลูกบอลสามลูกหรือวงกลม ผ้าไหมชนิดอื่นมีลายใบไม้ที่เทียบได้กับบนเครื่องปั้นดินเผาหรือพรมอิซนิค โดยมีแถบเป็นช่องรูปไข่เป็นลวดลายยอดนิยม การออกแบบบางอย่างเริ่มแสดงอิทธิพลของอิตาลี ในศตวรรษที่ 16 ผ้าไหมเปอร์เซียใช้ลวดลายที่เล็กกว่า