ความเขินอายอย่างต่อเนื่องและรุนแรงสามารถลดคุณภาพชีวิตของเด็กได้หลายวิธี รวมถึง ลดโอกาสในการพัฒนาหรือฝึกฝนทักษะทางสังคม เพื่อนน้อยลง. ลดการมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่สนุกสนานและให้รางวัลที่ต้องมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น เช่น กีฬา การเต้นรำ ละคร หรือดนตรี เพิ่มความรู้สึกเหงา ความเขินอาย ไม่สำคัญ และลดความนับถือตนเอง ลดความสามารถในการเข้าถึงศักยภาพสูงสุดเพราะกลัวที่จะถูกตัดสิน ระดับความวิตกกังวลสูง ผลกระทบทางกายภาพที่น่าอาย เช่น หน้าแดง พูดติดอ่าง และตัวสั่น