ฉันรักลูก ๆ ของฉัน แต่ฉันไม่คิดว่าฉันชอบพวกเขามากนัก คุณเคยคิดหรือยอมรับเรื่องนี้ดัง ๆ มาก่อนหรือไม่? ฉันเข้าใจความตึงเครียดนี้ดี คำอธิษฐานของฉันเองคือขอให้ฉันมีความสุขในลูกๆ ของฉัน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้รับมันก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะไม่น่ารักเลยก็ตาม! เป็นเรื่องง่ายที่จะชื่นชมลูกชายของฉันเมื่องานบ้านและการบ้านของเขาเสร็จสิ้น และเขาต้องการนั่งคุยกับฉันและพูดคุย การสอนเด็ก  เป็นเรื่องง่ายที่จะชื่นชมลูกสาวของฉันเมื่อเธอเพิ่งล้างจานเสร็จโดยไม่มีใครบอก แต่แล้วฉันก็เดินเข้าไปในห้องของเธอในตอนเช้าเพื่อปลุกเธอ และทั้งหมดที่ฉันเห็นคือความยุ่งเหยิงอย่างไม่น่าเชื่อ ผมยุ่งเหยิง และเสื้อผ้าที่ไม่เข้ากัน เมื่อฉันอยู่ในภาวะสมองเหลือง เครียด เครียด และทำงานสาย แทนที่จะทักทายลูกๆ ด้วยความรักและความยินดีในตอนเช้า ฉันมักจะทักทายพวกเขาด้วยความรู้สึกผิดหวังและวิตกกังวล เมื่อฉันเริ่มต้นวันใหม่ด้วยน้ำเสียงที่เป็นลบ ฉันละสายตาจากเด็กๆ ที่สวยงามที่พระเจ้ามอบให้ฉัน! และเมื่อฉันมุ่งความสนใจไปที่ด้านที่พวกเขาอาจล้มเหลว พวกเขารู้สึกได้รับความรักหรือไม่?