หากดาวฤกษ์มีมวลมากพอ แกนกลางที่ยุบตัวอาจร้อนพอที่จะรองรับปฏิกิริยานิวเคลียร์ที่แปลกใหม่ซึ่งกินฮีเลียมและผลิตธาตุที่หนักกว่าหลายชนิดจนถึงธาตุเหล็ก อย่างไรก็ตาม ปฏิกิริยาดังกล่าวเป็นเพียงการบรรเทาทุกข์ชั่วคราวเท่านั้น เพลิงนิวเคลียร์ภายในของ ดวงดาว ค่อยๆ ไม่เสถียรมากขึ้นเรื่อยๆ บางครั้งก็ลุกไหม้รุนแรง บางครั้งก็ดับลง การแปรผันเหล่านี้ทำให้ดาวฤกษ์เต้นเป็นจังหวะและหลุดลอกชั้นนอกของมัน ห่อหุ้มตัวเองด้วยรังก๊าซและฝุ่น สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปขึ้นอยู่กับขนาดของแกนกลาง