แม้ว่าการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำจะเป็นพัฒนาการเชิงบวกหากนำไปสู่การจับปลาสเตอร์เจียนป่าลดลง แต่การวิเคราะห์ของสถาบัน Pew ชี้ให้เห็นว่าการจับปลาตามธรรมชาติไม่ได้ลดลงเนื่องจากมีการผลิตไข่ปลาคาเวียร์ที่ปลูกในฟาร์มมากขึ้น เป็นไปไม่ได้ที่จะแยก คาเวียร์ ที่เลี้ยงในฟาร์มและคาเวียร์ในป่าออกจากกัน ณ จุดนี้ ซึ่งให้ประโยชน์แก่ผู้ลอบล่าสัตว์ที่ต้องการทำเกินขอบเขตกฎหมายดร. Phaedra Doukakis นักวิทยาศาสตร์การวิจัยและผู้เชี่ยวชาญด้านปลาสเตอร์เจียนของ Pew Institute for Ocean Science กล่าวว่า "เราไม่มีเครื่องมือควบคุมในการถอดรหัสการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำจากคาเวียร์ป่า" "จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องพัฒนาเครื่องมือเหล่านี้เพื่อให้การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำไม่กลายเป็นที่กำบังของคาเวียร์ป่าที่ได้มาอย่างผิดกฎหมาย" ดร. ดูกากิสยังเป็นผู้เชี่ยวชาญในการควบคุมพันธุกรรมของการค้าคาเวียร์อีกด้วยคาเวียร์เป็นอาหารอันโอชะที่มีค่าซึ่งสามารถขายได้มากกว่า 100 ดอลลาร์ต่อออนซ์ และทะเลแคสเปี้ยนเป็นที่อยู่ของปลาสเตอร์เจียนเบลูกา (Huso huso) ซึ่งไข่ของปลาชนิดนี้ถือว่าดีที่สุดในโลก ปลาสเตอร์เจียนสามารถเติบโตได้ถึง 2,500 ปอนด์และยาว 15 ฟุต และอาจใช้เวลาถึง 15 ปีกว่าจะถึงวัยเจริญพันธุ์ ปลาสเตอร์เจียนหลายสายพันธุ์ตัวเมียจะสืบพันธุ์เพียงครั้งเดียวทุกๆ 3-4 ปี ความต้องการไข่ปลาสเตอร์เจียนทั่วโลกทำให้เกิดการจับปลามากเกินไปและการค้าที่ผิดกฎหมายอาละวาด เป็นผลให้ปลาสเตอร์เจียนมีความเสี่ยงสูงต่อการตกปลามากเกินไปและไม่สามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว