ด้วยการทดลองรังสีเอกซ์อย่างกว้างขวางหลังจากการค้นพบโดยนักวิทยาศาสตร์ แพทย์ และนักประดิษฐ์ในปี พ.ศ. 2438 จึงมีเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับแผลไฟไหม้ ผมร่วง และแย่กว่านั้นในวารสารทางเทคนิคในยุคนั้น ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2439 ศาสตราจารย์จอห์น แดเนียล และดร. วิลเลียม ลอฟแลนด์ ดัดลีย์แห่งมหาวิทยาลัยแวนเดอร์บิลต์รายงานว่า ผมร่วงหลังจากที่ดร. ดัดลีย์ได้รับการ เอกซเรย์ เด็กที่ถูกยิงที่ศีรษะถูกนำตัวไปที่ห้องทดลองของแวนเดอร์บิลต์ในปี พ.ศ. 2439 ก่อนที่จะพยายามค้นหากระสุน ได้มีการทดลอง ซึ่งดัดลีย์ "มีลักษณะการอุทิศตนเพื่อวิทยาศาสตร์" อาสาสมัคร แดเนียลรายงานว่า 21 วันหลังจากถ่ายรูปกะโหลก ของดัดลีย์(ด้วยเวลาเปิดรับแสงหนึ่งชั่วโมง) เขาสังเกตเห็นจุดหัวโล้นขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 5 เซนติเมตร (2 นิ้ว) บนศีรษะของเขาซึ่งอยู่ใกล้หลอดเอ็กซ์เรย์มากที่สุด: "ที่ใส่จานที่มีจานหันไปทางด้านข้างของกะโหลกศีรษะคือ ติดแล้ว ติด เหรียญไว้ระหว่างหัวกระโหลกกับศีรษะ อีกด้านหนึ่ง ติดท่อให้ห่างจากเส้นผมประมาณ 1.3 ซม." นอกเหนือจากแผลไหม้ ผมร่วง และมะเร็งแล้ว รังสีเอกซ์ยังเชื่อมโยงกับภาวะมีบุตรยากในเพศชายตามปริมาณรังสีที่ใช้