ความสัมพันธ์ที่ชัดเจนระหว่างพันธุกรรมกับสิ่งแวดล้อมนั้นซับซ้อนและไม่แน่นอน ความแตกต่างของความสูงของมนุษย์นั้น สามารถถ่ายทอดทางพันธุกรรมได้ 60–80% ตามการศึกษาแฝด หลายชิ้น และได้รับการพิจารณาว่าเป็นโพลีจีนิกตั้งแต่การอภิปรายของ Mendelian-biometricianเมื่อร้อยปีก่อน การศึกษาความสัมพันธ์ทั่วทั้งจีโนม (GWA) ของบุคคลมากกว่า 180,000 คนได้ระบุความแปรปรวนทางพันธุกรรมหลายร้อยแบบในตำแหน่งอย่างน้อย 180 ตำแหน่งที่เกี่ยวข้องกับ ความสูง ของมนุษย์ผู้ใหญ่ จำนวนของบุคคลได้ถูกขยายเป็น 253,288 คนและจำนวนของตัวแปรทางพันธุกรรมที่ระบุคือ 697 ใน 423 ตำแหน่งทางพันธุกรรม ในการศึกษาสัดส่วนร่างกาย แยกต่างหากโดยใช้อัตราส่วนความสูงในการนั่ง โดยรายงานว่า 697 สายพันธุ์นี้สามารถแบ่งได้เป็น 3 คลาส (1) ตัวแปรที่กำหนดความยาวขาเป็นหลัก (2) ตัวแปรที่กำหนดความยาวกระดูกสันหลังและศีรษะเป็นหลัก หรือ (3) ตัวแปรที่ส่งผลต่อโดยรวม ขนาดตัว. ข้อมูลนี้ให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับกลไกทางชีววิทยาที่เป็นพื้นฐานว่าความแปรปรวนทางพันธุกรรม 697 สายพันธุ์เหล่านี้ส่งผลต่อความสูงโดยรวมอย่างไร ตำแหน่งเหล่านี้ไม่เพียงแต่กำหนดความสูงเท่านั้น แต่ยังกำหนดคุณสมบัติหรือคุณลักษณะอื่นๆ ด้วย ตัวอย่างเช่น 4 ใน 7 ตำแหน่งที่ระบุสำหรับปริมาตรภายในกะโหลกเคยถูกค้นพบสำหรับความสูงของมนุษย์ก่อนหน้านี้